PODARUJ MI MIŁOŚĆ. 12 ŚWIĄTECZNYCH OPOWIADAŃ / OPRACOWANIE ZBIOROWE

"Wszyscy kochamy i wszyscy ponosimy straty, a mimo to nie przestajemy kochać."

Po długiem przerwie wracam do Was z jedną z najlepszych i najpiękniej wydanych książek świątecznych. Jak głosi okładka, wydanie składa się z 12 opowiadań napisanych przez autorów popularnych książek młodzieżowych i nie tylko. Została ona wydana dwa lata temu, ale od tego czasu wracam do niej co roku, aby jeszcze raz przeżyć wraz z bohaterami wspaniałe i magiczne wydarzenia i dzisiaj postanowiłam podzielić się z Wami moją opinią na jej temat i przede wszystkim zachęcić Was do przeczytania, jeżeli jeszcze tego nie zrobiliście :))

Zacznę może od tego, że choćbym nie wiem jak bardzo się starała, to po prostu nie umiem wybrać mojego ulubionego opowiadania spośród tych dwunastu zamieszczonych w "Podaruj mi miłość". Każde z nich jest po prostu wspaniałe i wyjątkowe. Każdy z autorów przedstawił w swojej części swój własny pogląd na miłość i magię świąt, a wszystko to zebrane w jednym wydaniu tworzy idealną mieszankę, która z pewnością wprowadzi Was w świąteczną atmosferę. 

"Jeśli nosisz w sobie magię, powinieneś chronić ją przez całe życie, bo kiedy raz pozwolisz jej zniknąć, już nigdy nie powróci."

Bardzo spodobało mi się to, że każde z opowiadań ma w sobie coś szczególnego, co wyróżnia je na tle innych tekstów w książce.  Mogłoby się wydawać, że będą one co najmniej odrobinę do siebie podobne i nieco schematyczne, ale na szczęście tak się nie stało. Znajdziecie tu opowiadania o przeróżnej tematyce, które łączy ze sobą jedynie wątek świąteczny i miłosny. Niektóre są prawdziwe i realistyczne, a inne fantastyczne i przepełnione magią. Czytając je będziecie płakać, śmiać się, cieszyć się i denerwować - to prawdziwa mieszanka emocji! Jest to zdecydowanie pozycja, która jest obowiązkową lekturą dla wszystkich miłośników świątecznej aury. 

"Może myliłam się, sądząc, że niektórych rzeczy nie mogę mieć, że coś jest poza moim zasięgiem. Może wolno mi mierzyć wysoko. Może to wszystko jest dla mnie, jeśli tylko zechcę."

Czytając "Podaruj mi miłość" wielokrotnie żałowałam, że opowiadanie dobiega końca, bo muszę przyznać, że wiele z nich ma ogromny potencjał i spokojnie mogłoby przerodzić się w obszerną powieść, którą przeczytałabym z ogromną przyjemnością! Odkryłam również wielu autorów, których nie znałam, a po przeczytaniu ich opowiadania zdecydowałam się na zapoznanie z ich twórczością.

Jeżeli jeszcze nie czytaliście "Podaruj mi miłość" to bardzo Was do tego zachęcam i zapewniam, że nie będziecie żałować czasu, który poświęcicie na lekturę. Co więcej, uważam, że jest to także idealny prezent dla bliskiej osoby na święta, bo pasuje wręcz perfekcyjnie do chwili relaksu przy choince, kominku i z ciepłą herbatą w dłoni. Bardzo serdecznie polecam wszystkim, niezależnie od wieku!

9/10

Karolina

PASAŻERKA / ALEXANDRA BRACKEN

Etta to zwykła nastolatka. Wyróżnia ją ogromny talent, jakim jest gra na skrzypcach oraz otwarte drzwi do ogromnej kariery. Tak właśnie było do czasu, aż pewnej nocy dziewczyna zostaje nagle magicznie przeniesiona z Nowego Jorku na pokład statku do oddalonej o setki lat rzeczywistości. W roku 1776 jej losy splatają się z Nicholasem, od którego ma zależeć jej przyszłość. Okazuje się, że jedynie Etta jest w stanie zdobyć pewien wartościowy przedmiot. I tu właśnie zaczyna się niebezpieczna i fascynująca przygoda u boku młodego korsarza, która zadecyduje o przyszłych losach dziewczyny i o jej powrocie do domu...

"Chcę, byś to zapamiętała: koniec końców liczy się tylko nasz wybór. Nie marzenia, nie słowa i nie obietnice."

Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością Alexandry Bracken, ale jakże udane! Jak możecie pewnie wywnioskować po zaznajomieniu się z tematyką postów na moim blogu, raczej nie gustuję w powieściach fantastycznych, zazwyczaj sięgam raczej po książki obyczajowe czy romanse, dlatego fakt, iż "Pasażerka" tak bardzo mi się spodobała jest dla mnie sporym zaskoczeniem. Jeżeli jesteście ciekawi, dlaczego tak ją polubiłam to zapraszam do recenzji :)

Zacznę może od tego, co pokochałam w "Pasażerce" najbardziej, czyli od bohaterów. Etta i Nicholas to zdecydowanie ten typ postaci, których po prostu nie da się nie lubić. Dziewczyna ta to niezwykle odważna i silna osoba, która nawet mimo sytuacji, w jakiej się znalazła, nigdy się nie poddawała. Ogromnym plusem jest dla mnie to, że jej zachowanie nie było ani irytujące ani przewidywalne. Jej wybory nie były schematyczne i oczywiste. Co do Nicholasa - jest po prostu idealny. Urzeczywistnienie wszystkich dziewczęcych fantazji dotyczących idealnego chłopaka. Jest on idealną mieszanką różnych cech, która tworzy perfekcyjną całość.

"Zastanawiała się, czy przez te wszystkie podróże w czasie nie zapomnieli o najważniejszym - że żyć należy nie w przeszłości ani w przyszłości, ale tu i teraz. A na przyszłość przyjdzie jeszcze czas."

Kolejnym plusem jest genialny pomysł na fabułę oraz żywe i wciągające rozwinięcie akcji. Autorka pisze lekko i przyjemnie, co tylko dodatkowo umilało mi lekturę. Właściwie nie potrafię znaleźć żadnej znaczącej wady, więc pozostaje mi tylko pogratulować pani Bracken bo wykonała kawał dobrej roboty. Zaskakujące zwroty akcji to kolejna zaleta powieści, której nie mogę zignorować bo dzięki temu książka stała się jeszcze lepsza. 

Ogromną zaletą jest także moim zdaniem całe tło historii, zwłaszcza opisy fantastycznych miejsc i odległych czasów. Pozwoliło mi to na wczucie się w opowieść i porwało mnie w ekscytującą podróż wraz z Ettą i Nicholasem. Spodobało mi się też to, że autorka nie tylko stworzyła ciekawą powieść przygodową, ale również zdołała poruszyć w niej kilka ważnych tematów, więc jest to pozycja, która nie tylko bawi, ale także uczy.

W ramach podsumowania dzisiejszej recenzji, chciałabym serdecznie polecić Wam "Pasażerkę". Nawet jeżeli tak jak ja nie gustujecie zbytnio w powieściach z tego gatunku, zapewniam Was, że ta książka na pewno się Wam spodoba, a przy okazji przeżyjecie fantastyczną przygodę z dwójką młodych i odważnych ludzi. Zachęcam do przeczytania :))

9/10

Karolina

Za egzemplarz recenzencki dziękuję:

CzytamPierwszy

TYSIĄC PIĘTER / KATHARINE McGEE

"Miłość to nie to samo co zaufanie."

Avery to siedemnastoletnia dziewczyna, która znacznie różni się od współczesnych nastolatek. Została genetycznie zaprojektowana, więc jak możemy się domyślić jest chodzącym ideałem. Dodatkowo mieszka na tysięcznym, ostatnim piętrze Wieży, czyli budynku, który definiuje status społeczny mieszkańców Nowego Jorku. Najbogatsi mieszkają na najwyższych piętrach, a biedni na niskich. Wraz z Avery w mieszkaniu na piętrze bogaczy mieszkają jej rodzice oraz przyrodni brat Atlas, który jak się okazuje jest dla niej kimś więcej niż tylko członkiem rodziny. Podobne uczucia żywi do niego jednak również przyjaciółka dziewczyny - Leda. To nie jedyne sekrety mieszkańców Wieży. W czasie czytania poznajemy wiele innych osób, które skrywają tajemnice i myślą, że są one bezpieczne w zakamarkach ich umysłu. Oh, gdyby tylko wiedzieli jak bardzo się mylą... Jest otóż ktoś, kto zna wszystkie gorące nowinki z życia każdego z bohaterów. "Tysiąc pięter" to opowieść wręcz ociekająca sekretami, intrygami i pogonią za własnymi pragnieniami.

Zacznę może od tego, że po dość sporej przerwie od blogowania wracam do Was z naprawdę dobrą książką. Sięgnęłam po nią z kilku powodów: 1. Miejsce akacji to Nowy Jork, który kocham z całego serca.   2. Z jakiegoś powodu opis skojarzył mi się nieco z moją ukochaną "Plotkarą".  3. Urzekła mnie okładka. Jak się później okazało, dokonałam naprawdę dobrego wyboru bo opowieść jest bardzo wciągająca i naprawdę ciekawa.

"Masz czasem wrażenie, że ludziom wydaje się, że cię znają, ale kompletnie nie mają racji, ponieważ nie wiedzą o tobie najważniejszych rzeczy?"

Autorka wykreowała kilkunastu bohaterów, których przedstawia nam w różnych okolicznościach i szczerze mówiąc, zazwyczaj jestem sceptycznie nastawiona do tak sporej ilości postaci, których losy zostają nam szczegółowo przybliżone. Z doświadczenia wiem, że zdarza się, iż autor chcąc stworzyć sporą ilość bohaterów, często gubi się w tym co robi i są oni po prostu nijacy, niczym się nie wyróżniający, do złudzenia przypominający siebie nawzajem. Tutaj jednak na szczęście się z tym nie spotkałam - każda z postaci była wyrazista i wyjątkowa na swój sposób. Szczególnie polubiłam Avery i Atlasa.

Opowieść jest naprawdę ciekawa, autorka miała dobry pomysł i zdecydowanie wykorzystała jego potencjał. Książkę czyta się bardzo szybko i na pewno nie będziecie się przy niej nudzić. Nie jest to może dzieło sztuki, ale można miło spędzić czas podczas czytania. Co do stylu autorki, jest on bardzo przyjemny, lekki i łatwy w odbiorze.

Podsumowując, polecam Wam tysiąc pięter jeżeli chcecie przeczytać coś ciekawego i lekkiego, nieco przypominającego "Plotkarę". Klimat Nowego Jorku z przyszłości jest fantastyczny, a historia dla której jest tłem - jeszcze lepsza. Miłego czytania!

8/10

Karolina

BAD MOMMY / TARRYN FISHER

"Chciałam być chciana. To pragnienie nie osłabło, wręcz przeciwnie - z czasem stało się silniejsze..."

Jedyne o czym myślę po przeczytaniu "Bad Mommy" to: "Co tu się właśnie wydarzyło? Czy to już koniec? Ale jak to?". Tarryn Fisher mną wstrząsnęła, całkowicie odcięła mnie od życia na parę godzin i sprawiła, że długo po przeczytaniu wciąż analizowałam wszystkie zachowania bohaterów. Chcecie wiedzieć dlaczego? Zapraszam do recenzji.

Fig Coxbury to kobieta borykająca się z wieloma problemami. Od dawna starała się o dziecko, a kiedy w końcu zaszła w ciążę, niestety poroniła, co przyczyniło się do znacznego pogorszenia jej stanu psychicznego. Kiedy pewnego dnia zauważa na ulicy kobietę z małą dziewczynką, w wieku w którym byłaby teraz jej nienarodzona córka, Fig odnajduje nowy życiowy cel. Postanawia zbliżyć się do rodziny Avery'ch i stać się częścią ich życia. Uważa, że Jolene, czyli tytułowa Zła Mama nie zasługuje na tak wspaniałego męża - Dariusa oraz przede wszystkim - małą Mercy. Kobieta szybko zyskuje ich sympatię i zaprzyjaźnia się z Jolene, przez co jest stałym gościem w ich domu. Wszystko dobrze się układa, do czasu gdy nagle sytuacja wymyka się spod kontroli i Fig nie tylko zazdrości życia Jolene, ale wręcz próbuje je przejąć. Kupuje te same ubrania, dodatki do domu, publikuje na Instagramie te same zdjęcia, włącznie z fotografiami Dariusa. Nasuwa się więc pytanie: Jak daleko jest w stanie posunąć się Fig aby przejąć życie Złej Mamy? 

Gdybym miała określić tę książkę jednym słowem, zdecydowanie byłoby to: FANTASTYCZNA. Naprawdę. Nie spodziewałam się, że aż tak mi się spodoba bo nie jest to raczej mój ulubiony gatunek, ale wiele osób ją polecało więc postanowiłam w końcu po nią sięgnąć. Zaczęłam czytać i nawet nie zorientowałam się, kiedy przeczytałam większą jej część. Skończyłam po paru godzinach i przez następne kilka dni nie byłam w stanie przeczytać niczego innego bo wciąż byłam pod wrażeniem "Bad Mommy". Jest to książka, która skłania do myślenia, każe nam się zagłębić w tajemnice każdego z trzech głównych bohaterów i nie daje o sobie zapomnieć. Jest to tak dobra książka, że teraz już zdecydowanie będę musiała sięgnąć po resztę powieści Tarryn Fisher.

"Wpuściłam do domu potwora i pozwoliłam mu rządzić. Dlaczego? Dlaczego on zniszczył coś tak pięknego? Zniszczył naszą rodzinę."

Narracja w książce jest pierwszoosobowa, ale treść została podzielona na 3 części i każda z nich przedstawiona jest z perspektywy innej osoby - Fig, Dariusa i Jolene. Coś, co naprawdę mi się spodobało, to to że tak naprawdę w każdej części odkrywamy nowe tajemnice. Osoby, które na pierwszy rzut oka wydają się wspaniałe i niewinne, nagle ukazują nam swoje inne oblicze i poznajemy je od zupełnie innej strony. Tak naprawdę każdy z bohaterów ma kilka różnych wizerunków i każdy z nich ujawnia przy innej osobie, nie ma tu postaci, która jest dokładnie taka jak nam się wydaje. Tak samo również nie ma tu żadnego elementu, który nie jest w stu procentach przemyślany i zaplanowany. Każda wypowiedź bohaterów oraz każda sytuacja ma znaczenie i wpływa na akcję.

"Bad Mommy" pokochałam również za to, że nie jest to zwykła książka. Jest to książka, która w niczym nie przypomina innych i właśnie za jej wyjątkowość tak bardzo ją cenię. Czyta się ją naprawdę szybko, ale jednocześnie akcja toczy się w odpowiednim tempie, a pomimo stosunkowo mrocznej otoczki, autorka pisze bardzo lekko, używa prostego języka, co sprawia, że książka jest naprawdę przyjemna w odbiorze. Spodobał mi się bardzo element psychologiczny i możliwość wgłębienia się w zagadki ludzkiego umysłu, więc zdecydowanie muszę częściej sięgać po książki z tego gatunku.

Zdecydowanie polecam "Bad Mommy" każdemu. Nawet tym, którzy tak jak ja zazwyczaj nie gustują w tego typu psychologicznych opowieściach. Zapewniam, że pochłonie Was od pierwszych stron i nie będziecie mogli jej odłożyć aż do samego końca. 

10/10

Karolina

ROZGRYWKA / J. STERLING

"Zwróciłeś kiedyś uwagę na to, jak piękne bywają słowa? Jak łatwo jest mówić coś, co się wie, że ktoś chce usłyszeć? Jak kilkoma marnymi zdaniami można wpłynąć na czyjeś całe życie? Ale kiedy w ślad za nimi nie idą czyny, słowa są zupełnie bezużyteczne. To tylko dźwięki i sylaby. Nieznaczące zupełnie nic."

Kolejna książka z gatunku New Adult? No nie, co może być w niej takiego wyjątkowego? Czy warto w ogóle poświęcać jej czas? Moja odpowiedź brzmi: TAK, warto. Ale zaznaczam, że nie jest to pozycja, która spodoba się wszystkim. O tym jednak za chwilę, najpierw pozwólcie, że przedstawię wam króciutko zarys fabuły.

Akcja powieści rozgrywa się w dużej mierze na kampusie amerykańskiego collegu. Ona - Cassie, dopiero co przeniosła się do Fullton aby rozwijać swoją pasję - fotografię i zamieszkała ze swoją najlepszą przyjaciółką. On - Jack, jest osobą, której nikomu nie trzeba przedstawiać. Wschodząca gwiazda, najlepszy baseballista w historii Fullton, szkolny play boy. Najlepsze drużyny w USA chcą mieć go w swoich szeregach, a każda dziewczyna na kampusie pragnie, aby znalazł się w jej sypialni. Jack doskonale zna własną wartość i nie odpędza od siebie zalotnych dziewcząt, wręcz przeciwnie. Nigdy nie umawia się z jedną dziewczyną dwa razy - oto jego zasada. Jak można się domyślić, nie jest to chłopak, którego interesuje stały związek. A przynajmniej tak właśnie było, do czasu aż na imprezie w domu bractwa poznał Cassie. Dziewczyna jest dla niego ogromnym wyzwaniem bo jak się okazuje, jest jedyną osobą odporną na jego wdzięki. Jack porzuca swój wizerunek szkolnego łamacza serc, aby oddać swoje serce jedynej dziewczynie, którą kiedykolwiek pokochał. Ale czy w pogoni za marzeniami i własnymi pasjami jest miejsce na miłość?

Przyznaję, byłam bardzo ciekawa tej historii, zwłaszcza, że opinie na jej temat są przeróżne. Jedni ją zachwalają, a inni krytykują. A ja? Ja jestem gdzieś po środku. Z jednej strony bardzo mi się spodobała i miło spędziłam z nią czas, ale mimo tego nie mogę zignorować dość istotnych wad, które nieco obniżają moją ocenę. I może właśnie od nich zacznę, a najlepsze zostawię na koniec.

Po pierwsze, nie potrafię wręcz odpędzić się od wrażenia, że coś mi umknęło. Spotkałam się z opinią, że autorka miała pomysł na rozwinięcie i zakończenie akcji, ale niestety nie miała pojęcia jak ją rozpocząć i częściowo się z tym zgadzam. Owszem, początek jest naprawdę wybrakowany. Po zaledwie 60 stronach, kiedy historia wciąż powinna się rozwijać i miło byłoby poznać rozwój wydarzeń w życiu Jacka i Cassie, autorka nagle ucina przebieg wydarzeń i w kolejnym rozdziale spotykamy się z informacją "Miesiąc poźniej". Miesiąc, który znacząco wpłynął na relację pary. Miesiąc, po którym nagle ich nastawienie do siebie jest zupełnie inne. Ale... ale jak to? Dlaczego autorka oszczędziła nam istotnych szczegółów i nagle wrzuciła nas na głęboką wodę, kiedy bohaterowie są już zupełnie innymi wersjami siebie?

Kolejną wadą, w sumie powiązaną z poprzednią jest podobna sytuacja w dalszych etapach historii. Akcja toczy się bardzo szybko, momentami aż zbyt szybko moim zdaniem. Brakuje rozwinięcia istotnych wątków. Wątków, które mają wpływ na całą historię. Czytając miałam wrażenie, że autorce się gdzieś spieszyło i specjalnie wycięła z opowieści niektóre wydarzenia.

Ostatnią wadą, o której chcę wspomnieć to wręcz irytujące zachowanie główniej bohaterki w początkowych rozdziałach. Z czasem nawet ją polubiłam, ale na samym początku jej postawa była bardzo niedojrzała, a charakter, który miał chyba być zadziorny i ostry okazał się dość naciągany i dziecinny. 

"Wziąłem głęboki oddech i butem kopnąłem w ziemię. Fani z pewnością głośno krzyczeli, ale ja słyszałem tylko bicie własnego serca i pompującą mi się do krwi adrenalinę."

No dobra, wystarczy tego złego, przejdźmy może do pozytywnych aspektów powieści. Plusem jest jak dla mnie ogólny pomysł na fabułę. Mam tu na myśli głównie osadzenie bohaterów na kampusie oraz przypisanie im pasji, które miały aż tak duży wpływ na ich życie. Spodobało mi się, że nie porzucili wszystkich swoich marzeń, kiedy zaczęło rodzić się pomiędzy nimi jakieś uczucie, a wręcz przeciwnie. Zawsze przyznawali, że to właśnie ich zainteresowania, czyli baseball i fotografia są na pierwszym miejscu. 

Do gustu przypadł mi też styl autorki, gdyż jest on bardzo lekki, przez co bardzo szybko czyta się "Rozgrywkę". Pozytywnym zabiegiem było również zastosowanie narracji pierwszoosobowej, wykonanej na zmianę przez Cassie i Jacka. Chociaż muszę też przyznać, że byłabym bardziej zadowolona, gdyby podział ich wypowiedzi był bardziej wyrównany. Większość rozdziałów należała do Cassie, Jack natomiast otrzymał ich tylko kilka.

Podsumowując "Rozgrywka" to książka godna polecenia tym, którzy poszukują ciekawej i wciągającej, ale też niewymagającej i niezbyt wybitnej lektury. Powieść posiada dość sporo wad, które w znaczący sposób odbijają się na mojej ogólnej opinii. Nie powiem, że była przeciętna bo naprawdę mi się spodobała i miło się ją czytało, ale też niczym mnie nie zaskoczyła. Wydarzenia były przewidywalne i nieco naciągane, chociaż zakończenie naprawdę mi się spodobało. Nie była zła, ale nie była też wybitna. Taka... w porządku.

6/10

Karolina

Za egzemplarz recenzencki serdecznie dziękuję:

CzytamPierwszy

PONAD WSZYSTKO / NICOLA YOON

"Wszystko niesie z sobą pewne ryzyko. Nierobienie niczego też jest ryzykowne. Decyzja należy do ciebie."

Myślę, że nie muszę nikomu przedstawiać tej książki, chyba każdy już gdzieś o niej słyszał, głównie ze względu na ekranizację, która ukazała się kilka miesięcy temu. Zapraszam więc do recenzji "Ponad wszystko" autorstwa Nicoli Yoon.

Madeline jest uczulona praktycznie na wszystko. Świat poza jej domem jest dla niej tak ogromnym zagrożeniem, że coś, co dla innych jest nieszkodliwe, ją mogłoby zabić. Dziewczyna choruje na rzadką chorobę SCID i z tego powodu całe swoje życie spędza w domu. Powietrze w budynku jest specjalnie filtrowane, a każdy, kto ją odwiedza musi przejść dokładną kontrolę, odkażanie i musi być kompletnie zdrowy. Aby ograniczyć kontakt ze światem zewnętrznym do minimum, jedynymi osobami, które spędzają czas z Maddy są jej opiekunka oraz mama, która jest równocześnie jej lekarzem. Lekcje odbywa przez internet, a w każdej wolnej chwili czyta. Taki styl życia nawet jej odpowiadał, zdążyła się do niego przyzwyczaić i pogodzić się z tym, że już nigdy nie będzie taka jak inne dziewczyny w jej wieku. A przynajmniej tak właśnie było do czasu, do czasu aż w jej życie wkroczył Olly. Ich znajomość rozwija się głównie przez Internet, ale i tak to nie przeszkadza im to w przywiązaniu się do siebie. Olly staje się dla Maddy niezwykle ważny i właśnie to sprawia, że dziewczyna zaczyna dostrzegać w swoim dotychczasowym życiu coraz więcej wad i pragnie  je zmienić i wreszcie żyć pełnią życia.

"Życie może skręcić w dowolnej chwili w jednym z tysięcy kierunków. Być może istnieją wersje życia obejmujące wszystkie twoje wybory i wszystko to, co odrzucasz."

Zacznę może od tego, że na samym początku zupełnie nie byłam przekonana do tej książki. Zaczęłam czytać ją w wakacje, ale przerwałam i tak sobie przeleżała na półce kilka miesięcy. Aż do wczoraj, kiedy zdecydowałam się dać jej jeszcze jedną szansę. Zaznaczę jeszcze, że przed czytaniem obejrzałam film i byłam nim naprawdę zachwycona! Co do książki, to trochę irytowały mnie różnego rodzaju rysunki, ilustracje i inne tego typu dodatki zamieszczone przez autorkę w książce. Jednak przy drugim czytaniu przestały mi przeszkadzać, a nawet je polubiłam. Pozwalają czytelnikowi na lepsze poznanie Maddy dzięki umieszczeniu np. jej notatek czy rysunków. 

Styl autorki jest niezwykle lekki. Narratorką w powieści jest Madeline, więc mamy szansę poznać najgłębsze zakamarki jej umysłu, przemyślenia i marzenia. Rozdziały są króciutkie, akcja toczy się bardzo szybko, a dodatkowe urozmaicenie treści ilustracjami sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Nawet ci, którzy tak jak ja najpierw obejrzeli film, nie znudzą się podczas czytania pomimo tego, że znają już zakończenie.

Naprawdę żałuę, że jednak nie dokończyłam czytania "Ponad wszystko" latem, gdyż jest to książka wręcz idealna na wakacje. Aż się rozmarzyłam czytając opisy hawajskiego Maui i zatęskniłam za wakacyjną atmosferą. Jeżeli czytacie tę powieść latem, idealnie wczujecie się w klimat, jeśli natomiast podobnie jak ja sięgnęliście po nią kiedy za oknem leje deszcz, a słońca nawet nie widać za ciemnymi churami, to nie przejmujcie się! Książka pozwoli Wam na przeniesienie się myślami na rajskie Hawaje i umili Wam trochę jesienne chwile tęsknoty za wakacjami.

"Jeśli człowiek nie żałuje, znaczy że nie żył."

Muszę przyznać, że wręcz pokochałam bohaterów. Maddy jest postacią, której po prostu nie da się nie lubić i czytając bedziecie zdumieni jej odwagą i pozytywną energią. Olly natomiast jest dosłownie idealnym chłopakiem więc zapewniam Was, że jego również obdarzycie nieskończoną sympatią. 

Temat poruszony w książce jest niewątpliwie ciekawy i zdecydowanie oryginalny bo pierwszy raz spotkałam się z tego typu problemem w powieści. Autorka w pełni wykorzystała potencjał opowieści i należą jej się ogromne gratulację bo stworzyła naprawdę dobrą książkę, która nie tylko porusza i bawi, ale również zawiera ważne lekcje dla ludzi w każdym wieku.

"Obietnica - kłamstwo, którego ma się zamiar dotrzymać."

Ogromnym plusem jest jak dla mnie nieprzewidywalne zakończenie i nagły zwrot akcji. Dla kogoś, kto nie oglądał wcześniej filmu będzie to ogromne zaskoczenie, jednak ja już niestety znałam przebieg tej historii z ekranizacji. Mimo wszystko trzeba przyznać, że Nicola Yoon miała naprawdę dobry pomysł na niebanalne zakończenie powieści.

Na koniec chciałabym powiedzieć komu i dlaczego polecam "Ponad wszystko". Rekomenduję ją każdemu kto chce miło spędzić czas z książką, ale jest też gotowy na ogromną ilość przeróżnych emocji, które wydobywa z nas lektura tej oto powieści. Jest to książka naprawdę warta uwagi, jednak radziłabym zacząć właśnie od niej, a film obejrzeć w drugiej kolejności, żeby nie psuć sobie zaskakującej lektury. Polecam i mam nadzieję, że Wam również się spodoba!

9/10

Karolina

A Wy? Czytaliście już "Ponad wszystko"? Koniecznie dajcie znać w komentarzach co o niej myślicie!

CHŁOPAK NA ZASTĘPSTWO / KASIE WEST

"Wszystko ma swoją opowieść. Poznając te opowieści, będziesz się napełniać nowymi doświadczeniami, które sprawiają, że zrozumiesz więcej. Będziesz wzbogacać swoją duszę o nowe warstwy."

Zacznę może od tego, że ta książka jest dla mnie ogromnym zaskoczeniem. Generalnie nie spodziewałam się niczego ponadprzeciętnego, a słodka, dziewczęca okładka tylko utwierdzała mnie w tym przekonaniu. Oczekiwałam marnej młodzieżówki z nutą romansu. A co tak naprawdę otrzymałam? Zdecydowanie nie to, czego się spodziewałam.

Gia to typowa szkolna gwiazda. Najpopularniejsza, najładniejsza i najbardziej lubiana dziewczyna w szkole. Trzyma się z grupką swoich przyjaciółek, jest przewodniczącą szkoły oraz ma wspaniałego, starszego chłopaka. No i tu właśnie pojawia się problem. Bradley studiuje w innym mieście, więc nie ma zbyt dużo czasu na odwiedzanie Gii, a tym bardziej poznawanie jej przyjaciółek. Właśnie dlatego jedna z nich zaczyna wątpić w jego istnienie. Szkolny bal ma być okazją do udowodnienia wszystkim, że naprawdę ma chłopaka, ale niestety tuż przed imprezą Bradley zrywa z Gią. I co teraz? Przecież każdy pomyśli, że nigdy nie istniał, a wszystko było jednym wielkim kłamstwem. W obliczu tej sytuacji Gia posuwa się do ryzykownego rozwiązania i prosi obcego chłopaka z parkingu aby przez jedną noc udawał jej ukochanego. Ale czy na tym się skończy ich historia? O nie, to dopiero początek.

"Starałam się dzisiaj być lepszym człowiekiem, ale świat nie współpracuje."

Jest to moje pierwsze spotkanie z Kasie West, a z powodu tego, że słyszałam sporo dobrego na jej temat w ostatnim czasie, zdecydowałam się na przeczytanie którejś z jej książek. Zaczęła się naprawdę marnie, wydawało mi się, że potwierdzą się wszystkie moje przypuszczenia co do niej, ale postanowiłam czytać dalej. I jak się później okazało, była to bardzo dobra decyzja bo kiedy już przebrniemy przez kilka pierwszych stron, akcja się rozkręca, a Gia przestaje nam się wydawać tylko powierzchowną pięknością, która chce pochwalić się chłopakiem przed przyjaciółkami. Poznajemy nieco inne oblicze dziewczyny i zaczynamy szczerze ją lubić. 

Akcja toczy się naprawdę szybko, a historia opisana jest w bardzo prosty i przyjemny sposób, przez co książkę wręcz pochłania się w całości w kilka godzin. Opowieść nie nudzi, momentami jest lekko przewidywalna, lecz mimo wszystko bardzo miło się ją czyta.

Warto też wspomnieć o tym, że autorka porusza bardzo ważny problem, który niestety coraz częściej występuje wśród młodzieży. Jest to uzależnienie od mediów społecznościowych, opinii innych i ciągłej uwagi, a także bezustannego udostępniania publicznie szczegółów swojego życia prywatnego. Jest to naprawdę istotna kwestia i rzadko się o tym mówi, a jest to coś, co bez odpowiedniej interwencji będzie szerzyć się w coraz większym gronie i dotykać znacznie większej liczby nastolatków. 

"Jak mierzymy dziś naszą wartość? Liczbą lajków, które otrzymał nasz post, tym, jak wielu mamy znajomych czy ile zebraliśmy retweetów? Czy w ogóle wiemy, co tak naprawdę myślimy, dopóki nie przedstawimy naszych myśli w sieci i nie dowiemy się od innych, ile ich zdaniem są warte?"

Bohaterowie bardzo przypadli mi do gustu, zwłaszcza Gia i zastępczy Bradley (owszem, posiada swoje imię, ale poznajemy je dopiero mniej więcej w połowie książki więc nie zdradzę Wam tej wielkiej tajemnicy :D). Jedyna postać, której nie potrafiłam znieść to jedna z "przyjaciółek" Gii - Jules. Jeżeli czytaliście "Chłopaka na zastępstwo" to na pewno wiecie dlaczego. Podczas czytania po prostu nie potrafiłam wytrzymać jej zachowania. 

Jest to bardzo przyjemna historia na jeden wieczór. Raczej nie wprawi Was w przeogromny zachwyt i zdecydowanie nie należy do tych wybitnych, ale mimo wszystko jest to naprawdę dobra książka jak na lekką młodzieżówkę. Jeżeli poszukujecie powieści, którą można przeczytać dla rozrywki i chwili przyjemności to bardzo polecam "Chłopaka na zastępstwo". Jeżeli natomiast oczekujecie czegoś więcej, porywającej lektury lub opowieści dostarczającej cały wachlarz emocji, to niestety odradzam Wam tę książkę bo możecie się zawieść. Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkim miłego wieczoru!

7/10

Karolina